|
پخش صداهاي بم را مشترك كرد و دو
بلندگوي نوع زير جهت پخش
صداي
زير را هم در دو طرف گذاشت و بهمان روش قبلي يك مجموعه
استريو
اما سه بعدي
ايجاد كرد، چراكه در حالت استاندار (با دو جعبه
بلندگو) نيز، شنونده قاعدتا مايل است كه هميشه 90 درصد حجم
صدا را بطور مشترك و در حالت مركزي (بالانس شده) بشنود و فقط بعضي از تك
نواهاي كوتاه مدت را از يك
بلندگوي چپ يا راست حس كند.
نكته اينجاست: چنانكه
صداي تك نوا بخواهد زمان زيادي فقط از يكي از
بلندگوها پخش شود اساسا آزار دهنده ميشود، يعني اگر در يك سمفوني مثلا ويلن
سل بخواهد تك نوازي هم ارايه دهد، هنگام تكنوازي حتما بايد از جايگاه قبلي كه
در سمت چپ يا راست بود به وسط (بالانس) منتقل شود وگرنه شنونده زود خسته ميشود و
نتيجه كار رضايت بخش نخواهد بود. بر همين اساس، پايه
سه بعدي ساختن "مجموعه
بلندگو" به شيوه جديد، بنا شد.
اين روش، روش كاملا باصرفه اي بود چراكه شما اينبار فقط از يك
بلندگوي گران قيمت بم استفاده ميكنيد (بلندگوي
بم بسيار گران قيمت است و هزينه يك جعبه
بلندگوي با كيفيت بالا برابري ميكند به كل هزينه مجموعه
بلندگو) و در ضمن جاي كمتري هم روي ميزتان اشغال ميشود، كما اينكه دستگاه
الكترونيكي آن نيز داخل
بلندگوي بم قرار ميگيرد. دو قطعه
بلندگوي نوع زير كه هم ارزان هستند و هم كم حجم (كوچك و سبك) نيز در دو طرف
دستگاه قرار گرفته و با چنين مجموعه اي گويي دو
بلندگوي درشت هيكل قديمي جاي خود را به دو
بلندگوي كوچك داده بدون اينكه در قدرت
صداي آن تغييري ايجاد شود!
سيستم سه
بعدي
يا سه تكه كردن مجموعه تقويت صوتي استريوفونيك معايب متعددي دارد از جمله عدم گسترش
پذيري، چه در ورودي و چه در خروجي. و حالت يك بسته تعريف شده را دارد حتي نميتوان
از گوشي هدفون بطور اختصاصي استفاده كرد و كاملا بسته بندي شده است! |