تغييراتي در مدارات الكترونيكي و صافي ها (فيلترها) و جلوه سازي ها (اكولايزرها) و
يا رقص نور (جلوه هاي بصري) بوجود آمد ولي روش "سالن اركستر" كه حالت پژواك بصدا ميبخشيد تحت عنوان "اكو سيستم" البته خيلي جذابيت ايجاد كرد و
بسيار
روي آن كار شد و هنوز نيز طرفداران خودش را دارد و در آن زمان روش نسبتا پرهزينه اي
بود، همه از
جمله تحولاتي بود كه بلندگوها طي كردند. تمامي اين تحولات كاملا سخت افزاري بود
چراكه تا آن زمان رايانه متداول نبود و كسي رايانه شخصي نداشت و در حاليكه اگر اين
تحولات ميخواست نرم افزاري باشد قطعا كليه پيشرف هاي مذكور خيلي سريع پيش ميرفت.
خود قطعه بلندگو نيز چندان متحول نشد، تقريبا هرچه قطر بلندگو بزرگ تر و آهنرباي آن
سنگين تر و قطورتر (قويتر) شود بطوريكه سيم پيچ اصلي بتواند با جابجايي،
ديافراگم مقوايي بزرگتر و ضخيمتري را مرتعش كند، صداي ايجاد شده از توان صوتي بيشتري برخوردار
خواهد شد و توان پخش ارتعاشات بم بيشتر و جذاب تري خواهد داشت. اما بعدا با توجه به نياز روزافزون وسايل همراه، پيشرفت ها، بيشتر در
زمينه بلندگوهاي كوچك و ريز انجام گرفت.
بزرگ ترين مشكل دستگاه هايي مثل تبلت و گوشي همراه، صداي كم آن است چراكه اين وسايل
دايما رو به نازك شدن ميروند و اين برخلاف قاعده قدرت دادن به بلندگو است چون سطح
ديافراگم ميبايست با جابجايي در حد يكي دو ميلي متر بتواند ايجاد صوت كند كه واقعا
كار طراحي را مشكل ميكند. اگرچه ايحاد صداي بلند، بخش كوچك و ساده كار است بلكه كيفيت
صدا بسيار پر اهميت و ارزشمند تر است.
در شرايط خاص كه اصلا هيچ ضخامتي را نميتوان براي قطعه بلندگو در نظر گرفت از قطعه
الكترونيكي بنام پيزو استفاده ميشود كه ذاتا از جنس كريستال است و خاصيت كريستال
اينست كه اگر به آن نوسانات الكتريكي اعمال شود ايجاد نوسانات فيريكي ميكند و برعكس
و با اين شيوه بلندگوئي
بتازكي نيم ميلي متر ساخته ميشود كه داراي يك لايه كريستال و يك لايه ورق نازكي از
مس يا برنج است. و با كمترين انرژي |