|
نميكردند و آن استهلاك رشته فيلامان (منبع حرارت لامپ كاتدي)
بود كه اگر عمر اين المنت بسيار كوچك نيم سانتي بپايان ميرسيد كل اين نمايشگر با همه ابهتش بايد دور انداخته ميشد.
از دور انداختن گغتيم يادمان نرود كه اين دكل به اين بزرگي را هم بسادگي
نميتوانستيد دور بياندازيد و ميبايست آنرا يواشكي در نيمه شب در كنار خيابان رها
ميكرديد، چراكه اساسا جزو زباله بحساب نميامد و شهرداري متقبل تحويل از منزل تان
نميشد!
حال كه با كم و كيف نسل قديم نمايشگرها آشنا
شديد جا دارد كه با نسل جديد آنها نيز آشنا شويد. از
LED شروع ميكنيم:
LED يك قطعه الكترونيكي است (برخلاف تصور عموم كه فكر ميكنند يك لامپ
التهابي ريز است) بنام ديود كه با عبور جريان ناچيز الكتروني از خود نور متصاعد
ميكند. و از متداول ترين مصداق تبديل انرژي الكتريكي به انرژي نوراني با بالاترين
بهره دهي (راندمان) بشمار ميايد. و چون تلفات حرارتي در حد بسيار ناچيز دارد و عمده
تلفات انرژي آن به نور بدل ميشود و بازدهي بسيار بيشتري از لامپهاي التهابي دارد.
اين قطعه در همان ابتداي اختراعش با سه طيف رنگي سبز و قرمز و نارنچي اختراع و
توليد شد و تا سالياني طولاني نتوانستند رنگ مهم ديگر را كه همان رنگ آبي بود توليد
كنند.
از آنجا كه LED آبي رنگ بهمراه سبز و قرمز ميتواند نور سفيد يعني نور كامل
از تمامي رنگ ها را فراهم كند و توسط چنين فناوري امكان ساخت نمايشگر
تمام رنگي كاملا الكترونيكي با كمترين اتلاف انرژي و با حجم و وزني بسيار كم توليد
شود. چراكه همانطوريكه اشاره شد لامپ |