|
نمايشگر
در محل خود ثابت نگهداشته ميشد نه اينكه معلق بوده و در امتداد
نيروي وارده حركت كند اما بهرحال اين خود نمونه بارزي از استحكام صفحه نمايش لامپي
است چيزي كه در نمايشگرهاي ال سي دي سر سوزني مصداق ندارد.
دليل دوم سنگيني نمايشگر لامپي، سيم پيچي است كه بگردن لامپ كاتدي كلاف شده تا اشعه
هاي الكتروني را انحراف داده و در سطح صفحه نمايش منعكس كند و اين سيم پيچ مسي
وزني معادل سه برابر نسل قبلي خود كه سياه و سفيد بود را دارد چرا كه بايد سه تا
اشعه را انحراف دهد. اما عيب ديگر صفحه نمايش كاتدي طول دراز آن
است بطوريكه ظاهر آن چيزي شبيه به بوق ميماند و اين بدليل آنست كه ميزان انحراف
اشعه الكتروني از مركز لامپ كاتد ميزان بسيار كمي است و براي اينكه بتواند يك
نمايشگر مثلا 17 اينچي را پوشش دهد ميبايست فاصله اش از صفحه نمايش زياد باشد.
اگر چه تلاش هاي فراواني شد تا حد امكان اين فاصله كم شود و در آخرين نسل نمايشگر
كاتدي كه كاملا تخت (فلترون) بود، اين مقدار به كمترين ميزان ممكن رسيد. وگرنه
سازندگان نمايشگرهاي اوليه حتي براي يك صفحه نمايش ده اينچي چيزي كاملا شبيه به
شيپور را توليد كردند! مشكل بعدي نمايشگرهاي كاتدي، استهلاك صفحه
نمايش فسفري آن است. چرا كه چنانكه براي مدتي مشخص اگر الكترونها به يك نقطه پرتاب
شوند فسفر اين نقطه خواهد سوخت و يا بحالت نيم سوز (كم نور) در ميايد. مشكلي كه باعث شد رايانه را
در حالت آماده بكار (بيكاري) بطور خودكار وادار بنمايش تصاوير متحرك كنند تا مثلا
اگر كاربري يادش برود رايانه را خاموش كند و يك تصوير ثابت مثل عكس يك گل روي
نمايشگرش باشد و بعد دو سه روز كه سراغ رايانه آمد نقش گل بصورت يك پس زمينه و
يادگاري! براي هميشه روي نمايشگر نماند.
البته لامپ هاي كاتدي با نوعي ديگر از استهلاك هم دست و پنجه نرم |