اغتشاش (نويز) پذيري در گوشي ها و نقش كيفيت سيم رابط آن

همانطور كه در بحث بلندگو و تقويت كننده صوتي مطرح شد، نسبت سيگنال به نويز در سيستم هاي صوتي، يكي از عوامل درجه كيفيت بشمار ميامد كه هر چه اين نسبت بنفع سيگنال باشد از مرغوبيت بيشتر برخوردار خواهد بود. اما در گوشي ها، از آنجا كه بطور كلي داراي تقويت كننده الكترونيكي نيستند (كه البته بعضا هستند) و فقط از خروجي تقويت كننده با يك سيم به خود بلندگوي گوشي وصل ميشوند، نويز چنداني نميتواند وارد شود چراكه مقدار عددي جريان جاري بيشتر از آنست كه نويز بتواند چندان خود نمايي كند اما بهرحال ممكن است بخصوص در صوت كاملا ضعيف و نزديك بسكوت وجود آنرا حس كنيم.
يكي از مهمترين منابع اين اغتشاش، بلند بودن سيم رابط ميتواند باشد كه اگر نامرغوب باشد مزيد برعلت هم خواهد شد.اگرچه ضرايب كيفيت در سيم رابط بحث جامعي را ميطلبد، اما حداقل كافيست بدانيم سيمهاي مخصوصي براي بلندگو وجود دارد كه داراي الياف ابريشمي بوده و رشته سيم افشان آن لاك دار ميباشد (مثل سيم ترانسفورماتورها) و از جنس مس خالص و درجه يك و كاملا نرم، كه در اثر صدها بار پيچيده شدن و گره خوردن فرسوده يا پاره نشود. راه حل جالب جديد براي گره نخوردن، شكل تخت بودن سيم رابط است و نه گرد و ميله اي كه بعضي از سازندگان گوشي ها آنرا رعايت ميكنند. (حتما افرادي را در مترو ديده ايد كه چقدر وقت و حوصله صرف ميكنند تا گره هاي كور سيم گوشي شان را باز كنند!) 
و اگر چه سيم هاي نوع زره دار، محكم كاري بيش از حد و اندازه بنظر ميايد چرا كه اولا سيم از حالت نرمي و انعطاف پذيري در ميايد و باعث ناكارامدي ميشود و بلكه نيازي نيست به اينهمه محافظت ضد نويز؛ چراكه ميزان دامنه جريان آنقدر هست كه نويزهاي با دامنه كوچك نتواند تاثير گذار باشد اما باز ممكن است شما سيم هاي نوع زره دار را هم در بعضي گوشي هاي گرانقيمت ببينيد.