گوشي است بيزار ميكند. و آنها كه اندازه گوششان در حد سايز بزرگ است اگر نتوانستند گوشي با قطر 8 الي 10 سانتي پيدا كنند، ميتوانند بجاي آن، از گوشي هاي حلزوني پشت گوشي سايز بزرگ و سه سانتي كه بهم متصل نيستند، استفاده كنند. كلا گوشي هايي كه قطر داخلي حلقه نرم اسفنجي آن كمتر از 6 سانت باشد به لاله گوش فشار مياورد و بيش از نيم ساعت استفاده از آن خسته كننده ميباشند.

گوشي هاي ميكرفن دار

گوشي ميكرفن دار هم يكي ديگر از گوشي هايي است كه فقط در اتاق كار و كنار رايانه و نه در اتاق خواب دوستتان پيدا خواهيد كرد، چراكه او فقط زمانيكه ميخواهد از طريق اينترنت با معدود دوستانش صحبت كند از آن استفاده ميكند و اين دوست حساس شما، بي تعارف اين گوشي را اصلا دوست ندارد چراكه ميله اي كه روي نوك آن يك ميكرفن قرار گرفته ناراحتش ميكند و با اينكه چرخان هم است و ميتواند آنرا كنار بزند (كه آنوقت شبيه به شاخ گاو ميشود!)، اما هميشه اين ميله در هر حالتي احساس مزاحمت در او ايجاد ميكند. بهمين خاطر است كه فقط براي مكالمه تلفني يا اينترنتي و از سر ناچاري از آن استفاده ميكند و معمولا انتخاب او از نوع ارزان آن خواهد بود چراكه براي مكالمه تلفني كيفيت صداي عالي مد نظرش نميباشد، و همين قدر كه دستانش آزاد است و نيازي به تنظيم فاصله ميكرفن از دهانش را ندارد از آن راضي است.
حتي ممكن است براي اين منظور، گوشي ميكرفن دار مخفي هم خريده باشد كه حتما خيلي زود آنرا دور انداخته چراكه اگرچه ميكرفن آن داخل محفظه يكي از بلندگوها و بسمت بيرون قرار دارد، اما از آنجا كه عمرا جاي ميكرفن جلوي دهان بوده نه در روي گوش! بهمين خاطر موقع صحبت ميبايست آنقدر داد داد كند تا طرف، بلكه همسايه هم بشنود!
البته نوع ديگري از ميكرفن ها نه مخفي هستند و نه مزاحم و نه چون شاخ! بلكه روي خود سيم رابط قرار دارد كه آنهم بد نيست و ميتوانيد موقع صحبت، آنرا با گيره اي كه دارد به يقه لباستان ببنديد.