بدنه هاي اوليه بگونه اي طراحي ميشد كه نمايشگر روي آن قرار ميگرفت و به اصطلاح خوابيده بود ولي اكنون همه آنها را ايستاده طراحي ميكنند.
اشكال مهم در روش خوابيده انتقال وزن نمايشگر به چهارچوب بدنه و نيز احتمال صدمه خوردن ديسك سخت بود. و نكته مثبت آن نيز در دسترس قرار داشتن و در مقابل بودن تمامي امكانات آن براي كاربران بود.
در نوع قديم از آنجا كه كارت هاي متعدد متدوال و طراحي نشده بود اين امكان وجود داشت كه ضخامت بدنه در حد ده سانت بشود. اكنون نيز نوع نازك بدنه براي افرادي كه مصمم هستند از كارت هاي متعدد استفاده نكنند وجود دارد و بنازكي حدود پانزده سانت نيز توليد ميشود. البته اين امكان هست تا چنانكه كارتي را بخواهيد به آن اضافه كنيد از يك مبدل پايانه نود درجه اي بهره بگيريد و براحتي مشكل حل خواهد شد.

يكي از نكات ظريفي كه در مورد طراحي بدنه وجود دارد تمهيدات عليه لرزش آن بخصوص هنگام كار موتورهايي مثل هواكش ميباشضد براي اين منظور علاوه بر پيچ هاي محكم و در حد استاندارد ميبايست پايه هاي لاستيكي مناصسبي كه از جنس خاصي (اصطلاحا لرزه گير ميگويند و مصارف زيادي در صنايع دارد) استفاده شود و نيز دقيقا اطمينان حاصل كنيد كه هر 4 پايه بزمين ميچسبند و امكان